\

Η  «αποδοχή» της αναπηρίας, είναι μία λέξη που εύκολα προφέρεται, όμως δύσκολα κάποιος την εννοεί και ακόμα πιο δύσκολα την πράττει . Η αποδοχή ατόμων με ειδικές ικανότητες δυστυχώς δεν μπορεί να είναι δεδομένη όταν αρνητικά στερεότυπα και αντιλήψεις αναπαράγουν υπαρκτές διακρίσεις σε μια ιδιαίτερη ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Παρόλο που γίνονται διάφορες δράσεις και προγράμματα που στοχεύουν στην μη περιθωριοποίηση των ατόμων με αναπηρία η ενσυναίσθηση είναι αυτή που αποτελεί το κλειδί στην αποδοχή της << διαφορετικότητας >>.

Πρέπει λοιπόν να αποτελεί κοινό σκοπό για όλους η αποδοχή του διαφορετικού καθώς και η κοινωνία να είναι έτοιμη στην ομαλή συμπερίληψη των ατόμων που να οδηγεί σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένα εμφανές αποτέλεσμα μπορεί να είναι το μεγαλύτερο ποσοστό σχολικής ενσωμάτωσης, κάτι που σίγουρα είναι μετρήσιμο αλλά όμως μπορεί να είναι, και αυτό έχει ίσως τη μεγαλύτερη αξία, η διαμόρφωση χαρακτήρων παιδιών/μαθητών που θα γίνονται όλο και περισσότερο φιλικοί στον αδύναμο, σε αυτόν που έχει λιγότερες ευκαιρίες και ζει στις άκρες του κοινωνικού γίγνεσθαι: του ατόμου με οποιαδήποτε μορφής αναπηρία.

Είναι αλήθεια βέβαια πως κανένα παιδί δεν γεννιέται αντιλαμβανόμενο τη διαφορετικότητα γύρω του ως κάτι λάθος . Πολλά παραδείγματα δείχνουν πως <<οι διακρίσεις>> και << Ο ρατσισμός >> είναι πολλές φορές ιδέες που τους καλλιεργούν οι άνθρωποι που τους περιβάλλουν . Είμαστε εμείς που τους δείχνουμε τις πεποιθήσεις μας και το πως βλέπουμε την διαφορετικότητα και έτσι διαμορφώνεται και η οπτική των παιδιών .

Η σημασία της ενημέρωσης

Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών/ατόμων με αναπηρίες να βιώνουν, να συμμετέχουν, να πρωταγωνιστούν ισότιμα σε κάθε έκφανση της κοινωνικής, επαγγελματικής δραστηριότητας, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικά και μέσα από το σχολείο, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα παιδιά, επιζητούν την ενημέρωση, τη γνώση και την πληροφόρηση για ένα θέμα στη πλήρη του διάσταση. Δεν το φοβούνται, αντιθέτως τολμούν και από μόνα τους να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, να δεχτούν τέτοιου είδους εκπαίδευση, ιδιαίτερα όταν γίνεται με τρόπο βιωματικό, από άτομα με αναπηρίες.

Αποτελεί λοιπόν αυτονόητο χρέος όλων μας και την πολιτείας να σέβονται τα δικαιώματα και να προωθούν λύσεις για τα προβλήματα . Η πολιτεία οφείλει να αναπτύξει δράσεις και να εφαρμόσει μέτρα στους ακόλουθους τομείς:

• Προσβασιμότητα
• Ισότιμη συμμετοχή
• Απασχόληση
• Εκπαίδευση και κατάρτιση
• Κοινωνική προστασία

Είναι στιγμή λοιπόν , πολίτες και πολιτεία, να συνειδητοποιήσουμε το χρέος μας προς τα άτομα αυτά και να τα διευκολύνουμε στην προσπάθειά τους να ρίξουν τα εμπόδια που περιορίζουν την έκφραση της ταυτότητάς τους και την ισότιμη συμμετοχή και πρόσβαση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και της προσωπικής ζωής του ανθρώπου.