Τα Άρθα μας

Αναπτυξιακή Λεκτική Δυσπραξία θεραπεία συμπτώματα Uncategorized

Αναπτυξιακή Λεκτική Δυσπραξία θεραπεία συμπτώματα

Τι είναι λοιπόν η Αναπτυξιακή Λεκτική Δυσπραξία ;

Ο όρος Αναπτυξιακή Δυσπραξία, αφορά δυσκολία στον μηχανισμό της πράξης και ορίζεται ως μια κινητική διαταραχή. Επηρεάζει τον προγραμματισμό και το συντονισμό των διαδοχικών κινήσεων, που εκτελούν τα άνω ή κάτω άκρα και ο  κορμός του σώματος, καθώς και οι στοματοπροσωπικές δομές. Ως Πράξη, ορίζεται ο μηχανισμός που συντελείται μέσα από την εκτέλεση 3 βασικών βημάτων:

  • Το παιδί συλλαμβάνει την ιδέα της δραστηριότητας που θέλει να εκτελέσει, κάνοντας μια σχηματική αναπαράσταση νοερά.
  • Οργανώνει τις κινήσεις του και τα βήματα εκτέλεσης που χρειάζεται να κάνει. Οργανώνει, δηλαδή, ένα σχέδιο δράσης.
  • Εκτελεί την επιθυμητή δραστηριότητα – στόχο.

Για Παράδειγμα, τα παιδιά και ενήλικες με δυσπραξία παρουσιάζουν δυσκολία στην εκτέλεση απλών πράξεων, όπως «βγάλε έξω τη γλώσσα σου», όσο και πιο περίπλοκων, όπως «βάλε το μπουφάν σου». 

Αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία

Η  αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία είναι μια κινητική διαταραχή της ομιλίας, η οποία βασίζεται σε δυσκολία στον προγραμματισμό και τον συντονισμό των διαδοχικών κινήσεων, που συντελούν στην παραγωγή της ομιλίας. Ειδικότερα, η νευρολογική αιτία καθορίζεται από πιθανές περιοχές του εγκεφάλου στο βρεγματικό λοβό ή στο μετωπιαίο λοβό ή στο μεσολόβιο, χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις για πιθανή βλάβη των στοματοπροσωπικών μυών. Η δυσπραξία σχετίζεται με την αδυναμία εκούσιας οργάνωσης και εκτέλεσης αρθρωτικών κινήσεων. Εντοπίζεται δυσκολία στην πραγμάτωση της αλληλουχίας των κινήσεων για την παραγωγή της ομιλίας και τα λάθη που παρουσιάζονται καθίστανται, ως ασταθή και χωρίς συνέπεια, λόγω της δυσκολίας οργάνωσης και εκτέλεσης αρθρωτικών κινήσεων. Ως αποτέλεσμα, παρουσιάζεται η μη ακριβής παραγωγή των ήχων, συλλαβών και λέξεων.   Συμφώνα με αναφορές εμφανίζεται περισσότερο σε αγόρια από ότι σε κορίτσια σε αναλογία 4 προς 1 .  Επιπλέον, συχνά συμβαίνει, η δυσπραξία να συνυπάρχει με τον Αυτισμό και τη ΔΕΠ-Υ. ενώ , η δυσπραξία συνδέεται και με μαθησιακές δυσκολίες σε κάποιες περιπτώσεις. 

Ποια είναι όμως τα είδη της δυσπραξίας ; Υπάρχουν τρία είδη δυσπραξίας η λεκτική, η προφορική/στοματική και σωματική δυσπραξία.

Στοματική (λεκτική δυσπραξία): Συγκεγκριμενά αδυναμία εκούσιας οργάνωσης αρθρωτικών κινήσεων, με ανεπηρέαστη αυτοματοποιημένη, ακούσια κίνηση. Δυσκολία μίμησης στοματοπροσωπικών κινήσεων κατόπιν εντολής. Μειωμένη ικανότητα διεξαγωγής διαδοχικών λεκτικών – μη λεκτικών και εκούσιων κινήσεων της γλώσσας, των χειλιών, της γνάθου και άλλων στοματικών δομών.

Η προφορική/στοματική δυσπραξία αφορά τη μειωμένη ικανότητα εκτέλεσης εκούσιων στοματικών ή λαρυγγικών κινήσεων, οι οποίες είναι μη λεκτικές. Σε κάθε περίπτωση οι μύες του προσώπου, γλώσσας, γνάθου και χειλιών λειτουργούν κανονικά. Στην ουσία το άτομο με στοματική δυσπραξία, δυσκολεύεται να πραγματοποιήσει κινήσεις μετά από εντολή (π.χ. βγάλε τη γλώσσα έξω), ενώ οι συγκεκριμένες κινήσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν από το άτομο αυθόρμητα. Άτομα με αυτού του είδους τη δυσπραξία συχνά δυσκολεύονται όσον αφορά τη μάσηση, το πρώτο στάδιο δηλαδή της κατάποσης, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολύ συχνά σε δυσφαγία. Η στοματική δυσπραξία συχνά συνυπάρχει με την λεκτική, ενώ η λεκτική δεν συνυπάρχει απαραίτητα με τη στοματική.

Τέλος, η σωματική/κινητική/ιδεοκινητική δυσπραξία αναφέρεται στο άτομο που δυσκολεύεται στον κινητικό συντονισμό των κινήσεων μέσω των άκρων (χέρια/πόδια) για την εκτέλεση μιας ενέργειας. Επίσης, δυσκολεύεται σε δεξιότητες που απαιτούν ταχύτητα, ακρίβεια και σχεδιασμό αυτών των κινήσεων. Τέτοιες ενέργειες είναι το γράψιμο, ράψιμο, ο χορός, το ντύσιμο, η σίτιση κ.α., ενώ συχνά πέφτει κάτω, προσκρούει σε αντικείμενα, δεν έχει ζωντάνια και έχει αργό ρυθμό κίνησης. Ο συγκεκριμένος τύπος δυσπραξίας διαγιγνώσκεται από τον εργοθεραπευτή, ενώ σημαντική για την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης είναι η ηλικία έναρξης της θεραπείας.

Κάποια σημάδια της λεκτικής δυσπραξίας είναι

  • το μειωμένο βάβισμα κατά τη βρεφική ηλικία,
  • η καθυστέρηση στην παραγωγή του λόγου/ των πρώτων λέξεων,
  • η δυσκολία παραγωγής ήχων ή επανάληψης ακολουθιών ήχων ή λέξεων,
  • η παραγωγή προτάσεων με δυσκατάληπτο τρόπο, ενώ η παραγωγή μεμονωμένων λέξεων είναι σωστή,
  • η εμφάνιση μη σταθερών λαθών κατά την επανάληψη της ίδια λέξης/φράσης, π.χ. μπορεί να παράγει μια λέξη/φράση με καταληπτό τρόπο, αλλά να δυσκολεύεται να την επαναλάβει και πάλι. Τα λάθη του κάθε φορά που την επαναλαμβάνει είναι διαφορετικά,
  • κάποιες φορές «κολλάει» κατά την παραγωγή εκούσιων κινήσεων,
  • η ομιλία του δεν είναι καταληπτή, ιδιαίτερα σε αγνώστους,
  • η ομιλία του είναι μονότονη και συχνά τονίζει λάθος ή τονίζει όλες τις συλλαβές,
  • συνήθως τα παιδιά κάνουν έντονες προσπάθειες αναζήτησης της σωστής αρθρωτικής κίνησης, όταν προσπαθούν να παράγουν ένα ήχο,
  • δυσκολεύονται να ρυθμίσουν την ταχύτητα, το ρυθμό και την ένταση της ομιλίας,
  • εκνευρισμός ή και αποφυγή παραγωγής μιας λέξης που τον δυσκολεύει,
  • παύσεις ανάμεσα σε λέξεις και συλλαβές

Η σοβαρότητα της δυπραξίας διαμορφώνεται από ήπια έως και σοβαρή και είναι διαφορετική σε κάθε παιδί. Πιο συγκεκριμένα:

  •  παιδιά με ήπια μορφή λεκτικής δυσπραξίας, εμφανίζουν ήπιες αρθρωτικές διαταραχές με μη σταθερά λάθη και αργό ρυθμό ομιλίας με ήπιες δυσκολίες επιτονισμού,
  • παιδιά με μέτρια μορφή λεκτικής δυσπραξίας, εμφανίζουν πιο σοβαρές αρθρωτικές διαταραχές και δυσκολίες στην προσωδία, συχνά εμφανίζουν κινήσεις αναζήτησης αρθρωτών με σκοπό την σωστή παραγωγή ομιλίας,
  • παιδιά με σοβαρή μορφή λεκτικής δυσπραξίας, εμφανίζουν συχνά μέχρι και απουσία ομιλίας ή παραγωγή στερεοτυπικών φράσεων, δυσκολία στη μίμηση απλών λέξεων και χρήση απτικών μέσων (χειρονομίες/κινήσεις) για την εκφορά του λόγου και έντονη αναζήτηση των αρθρωτών.

Θεραπεία

Η εργοθεραπεία και η λογοθεραπεία είναι σημαντικές για την ολιστική θεραπεία της δυσπραξίας. Αναγνωρίζοντας τόσο τα δυνατά, όσο και τα αδύνατα σημεία, ο θεραπευτής διαμορφώνει ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο, με βάση τις ανάγκες της εκάστοτε περίπτωσης. Η Λογοθεραπευτική παρέμβαση στην αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία στοχεύει σε μη λεκτικές στοματοκινητικές δραστηριότητες, με στόχο την ανάπτυξη δεξιοτήτων διαδοχοκίνησης. Επόμενο στάδιο είναι η εκμάθηση εκφοράς μεμονωμένου φθόγγου και στην συνέχεια αλληλουχίες φθόγγων.  

Η θεραπεία εστιάζει στην εκφορά λέξεων με απλή φωνοτακτική δομή, αρχικά, και σταδιακά αυξάνεται ο βαθμός πολυπλοκότητας της λέξης, με την προσθήκη συλλαβών και συμφωνικών συμπλεγμάτων. Απώτερος στόχος είναι η ένταξη των λέξεων αυτών σε φράσεις, προτάσεις και τέλος στον αυθόρμητο λόγο. Αξίζει να σημειωθεί, πως τα παιδιά με αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία δυσκολεύονται να εντάξουν την νέα λέξη σε επίπεδο φράσης και πρότασης, και να την γενικεύσουν στον αυθόρμητο λόγο. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους, που η δυσπραξία θεραπεύεται με εντατικό πρόγραμμα και εδραιώνουν τις νέες δεξιότητες, με συνεχή επανάληψη.  Από την άλλη η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με δυσπραξία να βελτιώσουν τις κινητικές τους δεξιότητες, να αναπτύξουν αντισταθμιστικές στρατηγικές και να βελτιώσουν την ικανότητά τους να εκτελούν καθημερινές εργασίες.

”Βλέποντας τον κόσμο με άλλα ματιά ΄΄η σημασία αποδοχής του αυτισμού Uncategorized

”Βλέποντας τον κόσμο με άλλα ματιά ΄΄η σημασία αποδοχής…

Κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου έχει καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό , μια μέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση και την προώθηση της κατανόησης γύρω από το φάσμα του Αυτισμού . Ο Αυτισμός δεν είναι μια ασθένεια αλλά μία διαφορετική νευρολογική κατάσταση που επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο , επικοινωνεί και αλληλεπιδρά με τους άλλους .

Σύμφωνα με έρευνες περίπου ένα στα 100 παιδιά παγκοσμίως διαγιγνώσκεται με Αυτισμό. Αυτό τονίζει την ανάγκη για μία ενημερωμένη και υποστηρικτική κοινωνία που θα ενσωματώνει τα άτομα με αυτισμό και θα τους παρέχουν τις απαραίτητες υποδομές για μια ποιοτική ζωή .

Η Σημασία της ευαισθητοποίησης

Η κοινωνία μας συχνά εστιάζει στο τι ”δεν μπορεί” να κάνει ένα παιδί με αυτισμό, αντί να ανακαλύπτει τις δυνάμεις του. Η ευαισθητοποίηση σημαίνει να βλέπουμε πέρα από τις δυσκολίες και να δημιουργούμε ένα περιβάλλον όπου τα παιδιά αυτά μπορούν να αναπτυχθούν και να εκφραστούν . Μικρές αλλαγές όπως η προσαρμογή του τρόπου επικοινωνίας μας ή στην δημιουργία χώρων που δεν είναι υπερβολικά αισθητηριακά φορτισμένοι μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά .

Τι μπορούμε όλοι να κάνουμε ;

  • Να ενημερωνόμαστε και να εκπαιδευόμαστε ώστε να αποφεύγουμε στερεότυπα και παρερμηνείες.
  • Να ενθαρρύνουμε τη συμπερίληψη σε σχολεία ,εργασιακούς χώρους και κοινωνικές δραστηριότητες .
  • Να στηρίζουμε τις οικογένειες των ατόμων με αυτισμό δείχνοντας αποδοχή και κατανόηση .

Η παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό δεν είναι μόνο μια μέρα είναι μια υπενθύμιση ότι η διαφορετικότητα είναι σημαντική και ότι κάθε παιδί αξίζει να έχει τη θέση του στον κόσμο . Ας γίνουμε λοιπόν μέρος της αλλαγής.

Πρώιμη παρέμβαση όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε Uncategorized

Πρώιμη παρέμβαση όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε

Image by thedanw on Pixabay

Τι είναι λοιπόν η πρώιμη παρέμβαση ;

Η Πρώιμη Παρέμβαση είναι σειρά θεραπειών που έχει ως στόχο να αποτρέψει την εμφάνιση αναπτυξιακών προβλημάτων ή την εκδήλωση νευροαναπτυξιακών διαταραχών, καθώς και η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων όταν εμφανιστούν. Αφορά κυρίως ηλικίες μηνών έως τριών χρονών, είναι σημαντικό να υπάρξει βοήθεια πως το παιδί πριν ακόμα και την υποχρεωτική εκπαίδευση . Επίσης είναι καθοριστική στην ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος προσωπικών χαρακτηριστικών και ικανοτήτων που θα προετοιμάσουν ένα παιδί αργότερα για την ενηλικίωση.

Ποιοί είναι η στόχοι της και τι περιλαμβάνει ;

Στόχος της πρώιμης παρέμβασης είναι να παρέχει υπηρεσίες και υποστηρίξη που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητες τους . Περιλαμβάνει μια σειρά θεραπειών , δραστηριοτήτων , υπηρεσιών προσαρμοσμένων στις ατομικές ανάγκες τους . Η πρώιμη παρέμβαση γίνεται με λογοθεραπεία , εργοθεραπεία , φυσικοθεραπεία , συμπεριφορική και εκπαιδευτική υποστήριξη . Οι παρεμβάσεις που θα χρησιμοποιηθούν θα εξαρτηθούν φυσικά από τις ανάγκες και τους στόχους παρέμβασης του κάθε παιδιού .

Είναι σημαντική για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του καθώς και την πρόοδο του. Έχει αποδειχθεί με αναφορές πως όσο νωρίτερα ένα παιδί λαμβάνει την παρέμβαση σε μικρή ηλικία τόσο καλύτερες είναι οι αποδόσεις του . Βοηθά λοιπόν τα παιδιά να αναπτύξουν τις τις ικανότητες και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχουν στο σχολείο και στη ζωή καθώς  παρέχει υποστήριξη σε οικογένειες που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις ιδιαιτερότητες του παιδιού τους. Παρέχοντας υποστήριξη και υπηρεσίες από νωρίς, η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της εμφάνισης πιο σημαντικών δυσκολίων αργότερα.

Ποια είναι τα οφέλη της ;

Η πρώιμη παρέμβαση μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη για τα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές ή αναπηρίες και τις οικογένειές τους. Μερικά από τα οφέλη της πρώιμης παρέμβασης περιλαμβάνουν:

  • Βελτιώνεται η επικοινωνία, η κοινωνικοποίηση και οι κινητικές δεξιότητες, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη συνολική τους ανάπτυξη και τα αποτελέσματα αργότερα στη ζωή.
  • Καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις
  • Βελτίωση κοινωνικών δεξιοτήτων
  • Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να παρέχει υποστήριξη και πόρους σε οικογένειες που μπορεί να δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις ανάγκες του παιδιού τους, γεγονός που μπορεί να βελτιώσει τις σχέσεις της οικογένειας  και να μειώσει τα επίπεδα άγχους.

Πώς μπορώ να γνωρίζω αν το παιδί μου χρειάζεται Πρώιμη Παρέμβαση;

Δύο είναι οι βασικές περιπτώσεις οι οποίες θα πρέπει να προβληματίζουν, αλλά όχι να αγχώσουν τους γονείς.

  • Το παιδί να παρουσιάζει καθυστερήσεις σε  αναπτυξιακές δεξιότητες όπως η κίνηση (μπουσούλισμα, βάδιση) και η ομιλία (έναρξη λεκτικής επικοινωνίας)
  • Το παιδί να παρουσιάζει οποιουδήποτε είδους αναπηρία.

Υπάρχουν ακόμα βέβαια και οι περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια του τοκετού, οι παιδίατροι εξετάζουν το παιδί και αρκετές φορές εντοπίζονται εκεί αναπτυξιακά προβλήματα και καθυστερήσεις. Τότε, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κύησης, θα χρειαστεί να προετοιμαστείτε και να οργανωθείτε ώστε να κινηθείτε έγκαιρα μόλις αρχίσει να μεγαλώνει το παιδί.

Φυσικά η σημαντικότερη λέξη είναι η πρόληψη καθώς η πρώιμη παρέμβαση μπορεί συχνά να χρειαστεί σε παιδιά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, έχουν πολύ χαμηλό βάρος γέννησης, εμφανίζουν ασθένεια ή χρειάζονται χειρουργική επέμβαση λίγο μετά τον τοκετό.

Όσον αφορά παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, καλό είναι να επέμβετε εγκαίρως και να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο σας, εάν εμφανίσουν κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:

  • Δεν έχει ξεκινήσει να μπουσουλάει στους δέκα μήνες
  • Δεν έχει ξεκινήσει να κάνει κινήσεις με τα χέρια του, όπως να χαιρετάει ή να τα χτυπάει, στους 12 μήνες.
  • Δεν έχει αρχίσει να περπατάει στους 18 μήνες
  • Δεν μπορεί να παίξει απλά καθημερινά παιχνίδια, όπως το να στοιβάξει πλαστικά δαχτυλίδια, να κουνήσει αντικείμενα κ.λ.π, στους 18 μήνες.
  • Δεν έχει αρχίσει να κατανοεί απλές λέξεις στους 24 μήνες

Τι να κάνω αν το παιδί μου χρειάζεται Πρώιμη Παρέμβαση;

Το πρώτο βήμα θα πρέπει να είναι η επίσκεψη στον παιδίατρό. Εφόσον ελέγξει ο ίδιος ότι υπάρχει κάποιο αναπτυξιακό πρόβλημα, τότε είναι καλό να συμβουλευτείτε τη γνώμη ενός ειδικού αναπτυξιολόγου. Η παραμικρή καθυστέρηση βέβαια δεν θα πρέπει να οδηγεί σε βιαστικά συμπεράσματα και σε ανησυχίες και σε φόβους για την εκδήλωση διαταραχών. Το οικογενειακό περιβάλλον, τα πρώτα ερεθίσματα του μωρού, ακόμα και το περιβάλλον της εγκυμοσύνης είναι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του παιδιού, χωρίς να υπάρχει πάντα η ανάγκη επέμβασης. Τέτοια ανάγκη ίσως να υπάρξει σε περίπτωση που:

  • Υπάρχει Οικογενειακό Ιστορικό αναπτυξιακών προβλημάτων ή νευροαναπτυξιακών διαταραχών.
  • Προβληματική κύηση
  • Συνδυασμός καθυστερήσεων (Π.χ. το παιδί αργεί και να μάθει να τρώει και να περπατάει και να μιλάει)

Τέλος είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως η πρώιμη παρέμβαση είναι το κλειδί για να δώσουμε στα παιδιά μας τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Με έγκαιρη στήριξη, μπορούν να αναπτύξουν τις δεξιότητες και την αυτοπεποίθηση τους βάζοντας γερά θεμέλια για το μέλλον. Μην ξεχνάμε πως τα μικρά βήματα είναι που οδηγούν σε μεγάλα επιτεύγματα.

Εργοθεραπεία και Αυτονομία Uncategorized

Εργοθεραπεία και Αυτονομία

Η ανάπτυξη της αυτονομίας είναι πολύ σημαντική από την παιδική ηλικία και έχει μεγάλη σημασία για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, χρειάζονται την υποστήριξη και καθοδήγηση των γονιών τους για να αποκτήσουν τις δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν να λειτουργούν με αυτονόμηση και αυτοπεποίθηση στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Η εργοθεραπεία, με τις εξειδικευμένες μεθόδους της, μπορεί να αποτελέσει σημαντική βοήθεια στην ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων και στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας των παιδιών.

Τι είναι λοιπόν η Αυτονομία ; Και πως επηρεάζεται το παιδί ;

Η αυτονομία είναι η ικανότητα του ατόμου να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να εκτελεί καθημερινές δραστηριότητες χωρίς την ανάγκη συνεχιζόμενης υποστήριξης από άλλους. Για τα παιδιά, αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσουν την ικανότητα να διαχειρίζονται τον εαυτό τους σε σύνθετες και βασικές δραστηριότητες, από την προσωπική φροντίδα μέχρι τη διαχείριση των καθημερινών ευθυνών τους.

Η απόκτηση αυτονομίας είναι συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης, καθώς τα παιδιά, κα μαθαίνουν να επιτυγχάνουν στόχους και να ολοκληρώνουν δραστηριότητες μόνα τους, αισθάνονται μεγαλύτερη ικανοποίηση και ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους. Επιπλέον , τα παιδιά που αναπτύσσουν αυτονομία είναι καλύτερα προετοιμασμένα για το σχολείο και τη ζωή γενικότερα, καθώς μαθαίνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες, να οργανώνουν τον χρόνο τους και να εκφράζουν τις ανάγκες τους με υγιή και εποικοδομητικό τρόπο.

Στόχος της εργοθεραπείας είναι η ενίσχυση των δεξιοτήτων που επιτρέπουν στα παιδιά να γίνουν πιο ανεξάρτητα και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Οι οποίες περιλαμβάνουν :

  • Αυτοεξυπηρέτηση και κοινωνική φροντίδα
  • Κινητικές δεξιότητες και Συντονισμός
  • Οργάνωση και Διαχείρηση χρόνου
  • Κοινωνικές Δεξιότητες και Επικοινωνία

Ποια όμως η συμβολή της Εργοθεραπείας στην ανάπτυξη της αυτονομίας ;

Η εργοθεραπεία μέσω της χρήσης εξατομικευμένων προσεγγίσεων βοηθάει τα παιδιά να κατακτήσουν την ανεξαρτησία τους. Ο εργοθεραπευτής παρατηρεί και αξιολογεί τις ανάγκες του παιδιού και, στη συνέχεια, δημιουργεί ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει δραστηριότητες και ασκήσεις για την ενίσχυση των τομέων που χρειάζονται βοήθεια. Αυτές οι δραστηριότητες συνήθως περιλαμβάνουν:

  • Επαναλαμβανόμενες ασκήσεις
  •  Εξάσκηση μέσα από παιχνίδι
  • Στρατηγικές υποστήριξης

Οφέλη της Ανάπτυξης Αυτονομίας μέσω της Εργοθεραπείας

•  Ανεξαρτησία και Ευθύνη: Καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ανεξάρτητα, είναι σε θέση να αναλαμβάνουν ευθύνες και να παίρνουν πιο συνειδητές αποφάσεις για τον εαυτό τους και τη ζωή τους.

• Ετοιμότητα για το Σχολείο και τη Ζωή: Τα παιδιά που κατακτούν βασικές δεξιότητες αυτονομίας είναι καλύτερα προετοιμασμένα για τις απαιτήσεις του σχολείου και της κοινωνικής ζωής.

• Αυξημένη Αυτοεκτίμηση: Όταν το παιδί μαθαίνει να φροντίζει τον εαυτό του και να αναλαμβάνει ευθύνες, αναπτύσσει μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και αίσθημα ικανοποίησης.

• Βελτιωμένη Κοινωνικοποίηση: Η αυτονομία ενισχύει τις κοινωνικές δεξιότητες, επιτρέποντας στα παιδιά να αλληλεπιδρούν πιο θετικά με άλλους και να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες.

Η αδυναμία της κοινωνίας να αντιληφθεί και να αποδεχθεί παιδιά  και ενήλικες με ειδικές ικανότητες. Uncategorized

Η αδυναμία της κοινωνίας να αντιληφθεί και να αποδεχθεί…

\

Image by jarmoluk on Pixabay

Η  «αποδοχή» της αναπηρίας, είναι μία λέξη που εύκολα προφέρεται, όμως δύσκολα κάποιος την εννοεί και ακόμα πιο δύσκολα την πράττει . Η αποδοχή ατόμων με ειδικές ικανότητες δυστυχώς δεν μπορεί να είναι δεδομένη όταν αρνητικά στερεότυπα και αντιλήψεις αναπαράγουν υπαρκτές διακρίσεις σε μια ιδιαίτερη ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Παρόλο που γίνονται διάφορες δράσεις και προγράμματα που στοχεύουν στην μη περιθωριοποίηση των ατόμων με αναπηρία η ενσυναίσθηση είναι αυτή που αποτελεί το κλειδί στην αποδοχή της << διαφορετικότητας >>.

Πρέπει λοιπόν να αποτελεί κοινό σκοπό για όλους η αποδοχή του διαφορετικού καθώς και η κοινωνία να είναι έτοιμη στην ομαλή συμπερίληψη των ατόμων που να οδηγεί σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένα εμφανές αποτέλεσμα μπορεί να είναι το μεγαλύτερο ποσοστό σχολικής ενσωμάτωσης, κάτι που σίγουρα είναι μετρήσιμο αλλά όμως μπορεί να είναι, και αυτό έχει ίσως τη μεγαλύτερη αξία, η διαμόρφωση χαρακτήρων παιδιών/μαθητών που θα γίνονται όλο και περισσότερο φιλικοί στον αδύναμο, σε αυτόν που έχει λιγότερες ευκαιρίες και ζει στις άκρες του κοινωνικού γίγνεσθαι: του ατόμου με οποιαδήποτε μορφής αναπηρία.

Είναι αλήθεια βέβαια πως κανένα παιδί δεν γεννιέται αντιλαμβανόμενο τη διαφορετικότητα γύρω του ως κάτι λάθος . Πολλά παραδείγματα δείχνουν πως <<οι διακρίσεις>> και << Ο ρατσισμός >> είναι πολλές φορές ιδέες που τους καλλιεργούν οι άνθρωποι που τους περιβάλλουν . Είμαστε εμείς που τους δείχνουμε τις πεποιθήσεις μας και το πως βλέπουμε την διαφορετικότητα και έτσι διαμορφώνεται και η οπτική των παιδιών .

Η σημασία της ενημέρωσης

Η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για το θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών/ατόμων με αναπηρίες να βιώνουν, να συμμετέχουν, να πρωταγωνιστούν ισότιμα σε κάθε έκφανση της κοινωνικής, επαγγελματικής δραστηριότητας, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικά και μέσα από το σχολείο, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα παιδιά, επιζητούν την ενημέρωση, τη γνώση και την πληροφόρηση για ένα θέμα στη πλήρη του διάσταση. Δεν το φοβούνται, αντιθέτως τολμούν και από μόνα τους να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, να δεχτούν τέτοιου είδους εκπαίδευση, ιδιαίτερα όταν γίνεται με τρόπο βιωματικό, από άτομα με αναπηρίες.

Αποτελεί λοιπόν αυτονόητο χρέος όλων μας και την πολιτείας να σέβονται τα δικαιώματα και να προωθούν λύσεις για τα προβλήματα . Η πολιτεία οφείλει να αναπτύξει δράσεις και να εφαρμόσει μέτρα στους ακόλουθους τομείς:

  • Προσβασιμότητα
  • Ισότιμη συμμετοχή
  • Απασχόληση
  • Εκπαίδευση και κατάρτιση
  • Κοινωνική προστασία

Είναι στιγμή λοιπόν , πολίτες και πολιτεία, να συνειδητοποιήσουμε το χρέος μας προς τα άτομα αυτά και να τα διευκολύνουμε στην προσπάθειά τους να ρίξουν τα εμπόδια που περιορίζουν την έκφραση της ταυτότητάς τους και την ισότιμη συμμετοχή και πρόσβαση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και της προσωπικής ζωής του ανθρώπου.

Η Θεραπευτική Σχέση στην Εργοθεραπεία : Η Σημασία της Σύνδεσης με το παιδί Uncategorized

Η Θεραπευτική Σχέση στην Εργοθεραπεία : Η Σημασία της…

Η θεραπευτική σχέση μεταξύ εργοθεραπευτή και παιδιού αποτελεί θεμέλιο της επιτυχημένης παρέμβασης. Είναι η γέφυρα που επιτρέπει στο παιδί να αισθάνεται άνετα, να εμπιστεύεται και να συμμετέχει ενεργά στη θεραπευτική διαδικασία.

Τι είναι η θεραπευτική σχέση ;

Η θεραπευτική σχέση είναι η αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται μεταξύ του εργοθεραπευτή και του παιδιού, με στόχο την υποστήριξη της ανάπτυξης του μέσα από την θεραπεία. Αυτή η σχέση βασίζεται σε τρείς βασικούς άξονες :

1. Εμπιστοσύνη και Ασφάλεια

Το παιδί πρέπει να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου οι ανάγκες και οι ανησυχίες του γίνονται κατανοητές . Ο εργοθεραπευτής οφείλει να παρέχει σταθερότητα και να δημιουργεί ένα κλίμα αποδοχής .

2. Ενσυναίσθηση και κατανόηση

Η ενσυναίσθηση επιτρέπει στον θεραπευτή να αντιληφθεί και να κατανοήσει τις ανάγκες του παιδιού, να προσαρμόσει τις δραστηριότητες στις δυνατότητές του και να το ενθαρρύνει με έναν υποστηρικτικό τρόπο.

3 Κίνητρο και Συμμετοχή

Ένα παιδί που αισθάνεται άνετα με τον θεραπευτή του είναι πιο πιθανό να συμμετέχει ενεργά στην θεραπεία , να δοκιμάζει νέες δραστηριότητες και να αποκτά δεξιότητες πιο αποτελεσματικά .

Πώς χτίζεται η θεραπευτική σχέση;

1. Δημιουργία εμπιστοσύνης από την πρώτη συνάντηση

Η πρώτη επαφή με το παιδί είναι καθοριστική. Ο εργοθεραπευτής χρειάζεται να αφιερώσει χρόνο στο να γνωρίσει το παιδί, να ακούσει τις ανάγκες του και να σεβαστεί τον ρυθμό του.

2. Χρήση παιχνιδιού ως εργαλείο σύνδεσης

Το παιχνίδι είναι το βασικό μέσο έκφρασης των παιδιών και, ταυτόχρονα, ένας τρόπος δημιουργίας σχέσης. Μέσα από το παιχνίδι, ο εργοθεραπευτής μπορεί να ενισχύσει τη συνεργασία, να ανακαλύψει τα ενδιαφέροντα του παιδιού και να προσαρμόσει τη θεραπεία στις ανάγκες του.

3. Προσαρμογή στον ρυθμό του παιδιού

Κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο και χρόνο προσαρμογής. Ο θεραπευτής πρέπει να παρατηρεί τις αντιδράσεις του παιδιού, να σέβεται τα όριά του και να δημιουργεί ένα περιβάλλον χωρίς πίεση.

4. Συνεχής λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία

Η επικοινωνία δεν είναι μόνο οι λέξεις. Ο τόνος της φωνής, η βλεμματική επαφή και η γλώσσα του σώματος παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της θεραπευτικής σχέσης.

5. Διαχείριση προκλήσεων με ηρεμία και κατανόηση

Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, μπορεί να προκύψουν δυσκολίες, όπως άρνηση συμμετοχής ή απογοήτευση από το παιδί. Ο θεραπευτής πρέπει να διαχειρίζεται αυτές τις στιγμές με ψυχραιμία, να προσφέρει επιλογές και να ενθαρρύνει το παιδί χωρίς να το πιέζει.

Ο Ρόλος της Οικογένειας στη Θεραπευτική Σχέση

Η οικογένεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της σχέσης μεταξύ παιδιού και θεραπευτή. Οι γονείς μπορούν να υποστηρίξουν τη διαδικασία:

• Δείχνοντας εμπιστοσύνη στον θεραπευτή.

• Ενισχύοντας την επικοινωνία μεταξύ παιδιού και θεραπευτή.

• Συνεργαζόμενοι για τη γενίκευση των δεξιοτήτων στην καθημερινότητα.

Συμπέρασμα

Η θεραπευτική σχέση στην εργοθεραπεία δεν είναι απλά ένα εργαλείο, αλλά η βάση πάνω στην οποία χτίζεται όλη η θεραπευτική παρέμβαση. Ένας εργοθεραπευτής που δημιουργεί ένα υποστηρικτικό και ενσυναισθητικό περιβάλλον μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη και την πρόοδο του παιδιού

    Επιλόχειος κατάθλιψη τι είναι και πως αντιμετωπίζεται; Uncategorized

    Επιλόχειος κατάθλιψη τι είναι και πως αντιμετωπίζεται;

    Η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί μια εμπειρία που αλλάζει τη ζωή μιας γυναίκας. Είναι αναμενόμενο για έναν νέο γονιό να αισθάνεται κούραση, ανησυχία και αμφιβολίες για τον εαυτό του, ειδικά στο πρώτο του παιδί. Ωστόσο, όταν τα συναισθήματα αυτά συνοδεύονται από συμπτώματα όπως έντονη θλίψη, κλάμα και ακραίες συναισθηματικές εναλλαγές, τότε μπορεί η νέα μητέρα να πάσχει από επιλόχεια ή μεταγεννητική κατάθλιψη. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε τι είναι η επιλόχειος κατάθλιψη, που οφείλεται και πως αντιμετωπίζεται.

    Τι είναι η επιλόχειος κατάθλιψη; 

    Υπολογίζεται ότι το 50-85% των νέων μητέρων εμφανίζει μια ήπια προσωρινή αλλαγή στη συναισθηματική τους κατάσταση, που ονομάζεται θλίψη της λοχείας . Συνήθως εμφανίζεται 3-4 μέρες μετά τη γέννα και διαρκεί περίπου 2-3 εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό τα συναισθήματα της γυναίκας μεταβάλλονται εύκολα, μπορεί να έχει έντονη θλίψη, θυμό, άγχος, να κλαίει συχνά, να δυσκολεύεται να κοιμηθεί και να συγκεντρωθεί.

     Αντίθετα, η επιλόχεια κατάθλιψη αποτελεί έναν τύπο κλινικής κατάθλιψης με συμπτώματα που διαρκούν περισσότερο και έχουν μεγαλύτερη ένταση από αυτά της θλίψης της λοχείας. Συνήθως ξεκινά μέσα στις πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή έως και έναν χρόνο μετά τη γέννα. Τα συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης διαρκούν τουλάχιστον 2 εβδομάδες και περιλαμβάνουν:

    • Πεσμένη διάθεση, υπερβολικό κλάμα
    • Έντονη συναισθηματική ευμεταβλητότητα, ευερεθιστότητα και ακατάλληλο θυμό
    • Δυσκολία δημιουργίας δεσμού με το βρέφος, απόσυρση από την οικογένεια και τους φίλους
    • Απώλεια όρεξης ή ασυνήθιστα αυξημένη κατανάλωση φαγητού
    • Αϋπνία ή πολλές ώρες ύπνου χωρίς αίσθηση ξεκούρασης
    • Υπερβολική κούραση ή απώλεια ενέργειας
    • Ανηδονία και απώλεια ενδιαφέροντος για μέχρι πρότινος ευχάριστες δραστηριότητες
    • Αισθήματα αναξιότητας, ντροπής, ενοχής ή ανεπάρκειας
    • Μειωμένη ικανότητα καθαρής σκέψης, συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων
    • Σκέψεις αυτοτραυματισμού ή τραυματισμού του βρέφους
    • Επαναλαμβανόμενο αυτοκτονικό ιδεασμό

    Πού οφείλεται η επιλόχειος κατάθλιψη; 

    Η ακριβής αιτία εμφάνισης της επιλόχειου κατάθλιψης είναι άγνωστη και υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες που ενδέχεται να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της διαταραχής. Ένα από τα πιθανά αίτια είναι οι ορμονικές αλλαγές της εγκυμοσύνης. Κατά τη διάρκεια της κύησης συγκεκριμένες ορμόνες, τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, φτάνουν στα μέγιστα επίπεδα τους.

    Το πρώτο 24ωρο μετά τη γέννα οι ορμόνες αυτές επανέρχονται στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν την εγκυμοσύνη. Παρόμοια είναι η αλλαγή στις ορμόνες που παρατηρείται πριν την έμμηνο ρύση, αλλά στην εγκυμοσύνη είναι πολύ πιο έντονη. Αυτή η απότομη και δραματική πτώση έχει συνδεθεί ερευνητικά με την εμφάνιση της επιλόχειου κατάθλιψης. Παράλληλα, μετά την εγκυμοσύνη μπορεί να υπάρξει πτώση και στα επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδή, το οποίο επίσης μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Η εμφάνιση της διαταραχής φαίνεται να είναι πιο πιθανή σε μητέρες που εμφανίζουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

    • είχαν κατάθλιψη πριν η κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
    • έχουν ιστορικό εμφάνισης κατάθλιψης στην οικογένειά τους
    • είχαν δύσκολη παιδική ηλικία
    • είχαν δύσκολη ή τραυματική γέννα
    • αντιμετώπισαν επιπλοκές σε προηγούμενη εγκυμοσύνη ή γέννα
    • δεν έχουν ένα ισχυρό σύστημα υποστήριξης
    • είναι ή έχουν υπάρξει θύματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης
    • βιώνουν στρεσογόνες συνθήκες, όπως διαπροσωπικές τριβές ή οικονομικά προβλήματα
    • είναι κάτω από την ηλικία των 20 ετών
    • δυσκολεύονται με τον θηλασμό
    • έχουν ένα βρέφος το οποίο γεννήθηκε πρόωρα ή γεννήθηκε με προβλήματα υγείας/ ειδικές ανάγκες
    • είχαν μια εγκυμοσύνη που δεν ήταν προγραμματισμένη

    Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την επιλόχειο κατάθλιψη ; 
    Πολλοί γονείς αισθάνονται ντροπή ή ενοχές για τη συναισθηματική τους κατάσταση και αυτό τους αποτρέπει από το να ζητήσουν βοήθεια για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ωστόσο, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι πολύ σημαντικές για να έχουμε μια καλή πρόγνωση και να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις αρνητικές συνέπειες της διαταραχής για τον γονιό και για το βρέφος.

    Το πρώτο βήμα είναι να απευθυνθούμε σε έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο από τον οποίο θα πάρουμε την κατάλληλη διάγνωση και θα μας κατευθύνει σε αντίστοιχες ομάδες υποστήριξης, ψυχοθεραπευτές και γιατρούς, ανάλογα με τα συμπτώματά μας. Η λήψη φαρμακευτικής αγωγής για την κατάθλιψη είναι εφικτή κατά τον θηλασμό, αλλά πρέπει να γίνει αποκλειστικά με τη συνεργασία ψυχιάτρου προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι επιλέγουμε ένα αντικαταθλιπτικό που είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλές για τον θηλασμό.

    Παράλληλα, είναι σημαντική η αναζήτηση υποστήριξης στο κοινωνικό μας πλαίσιο και η ενημέρωση οικείων μας ατόμων που εμπιστευόμαστε για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, προκειμένου να μπορέσουν να μας βοηθήσουν και να μας στηρίξουν. Τέλος, είναι σημαντικό να τονίσουμε τον ρόλο που παίζει η αυτοφροντίδα για την ενίσχυση της ψυχικής μας υγείας. Αν και η φροντίδα ενός βρέφους είναι δύσκολη, χρειάζεται να διασφαλίσουμε ότι κοιμόμαστε αρκετά, τρώμε σωστά και αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών.

    Τέλος η επιλόχεια κατάθλιψη σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λάθος του γονέα ή απόδειξη αδυναμίας του να εκπληρώσει τα γονεϊκά του καθήκοντα, αλλά επιπλοκή της λοχείας. Η αναζήτηση βοήθειας και η κατάλληλη αντιμετώπιση της κατάστασης είναι ενδείξεις δύναμης και υπευθυνότητας και διασφαλίζουν ότι το παιδί μας θα μεγαλώσει στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον.

    Αυτισμός και κληρονομικότητα Uncategorized

    Αυτισμός και κληρονομικότητα

    Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επίμονα ελλείμματα στην κοινωνική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση σε πολλαπλά πλαίσια. Τα συμπτώματα της ΔΑΦ αναγνωρίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους της ζωής, αλλά μπορεί να παρατηρηθούν πριν από τους 12 μήνες, εάν τα συμπτώματα είναι σοβαρά, ή μετά τους 24 μήνες, εάν τα συμπτώματα είναι ανεπαίσθητα. Τα συμπτώματα της ΔΑΦ ποικίλλουν σε σοβαρότητα και μπορεί να παρεμβαίνουν σε κοινωνικούς, επαγγελματικούς και άλλους σημαντικούς τομείς της ζωής.

    Σύμφωνα με το  Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), περίπου 1 στα 54 παιδιά διαγιγνώσκεται με ΔΑΦ. Η ΔΑΦ είναι τέσσερις φορές πιο συχνή στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια και εμφανίζεται σε όλες τις φυλετικές, εθνικές και κοινωνικοοικονομικές ομάδες.

    Είναι γενετικός ο αυτισμός ;

    Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, 5η έκδοση,( DSM-5 ) μια ποικιλία μη ειδικών παραγόντων κινδύνου μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της ΔΑΦ. Σε αυτούς μπορεί να περιλαμβάνονται η προχωρημένη ηλικία των γονέων, το χαμηλό βάρος γέννησης ή η έκθεση του εμβρύου σε βαλπροϊκό. Το DSM-5 αναφέρει επίσης ότι οι εκτιμήσεις κληρονομικότητας κυμαίνονται από 37% έως και 90%, με βάση τα ποσοστά συμφωνίας διδύμων.

    Δεδομένης της πολυπλοκότητας της διαταραχής και του τρόπου με τον οποίο η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ποικίλλει, πιθανώς υπάρχουν πολλές αιτίες της ΔΑΦ. Εκτός από τις πιθανές περιβαλλοντικές αιτίες που προσδιορίζονται στο DSM-5, οι ερευνητές μελετούν επίσης κατά πόσον πιθανές αιτίες, όπως ιογενείς λοιμώξειςφάρμακα ή επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή ατμοσφαιρικοί ρύποι, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της ΔΑΦ.

    Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου του αυτισμού;

    Καθώς οι ερευνητές συνεχίζουν να μελετούν τόσο τη γενετική όσο και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες για να αποκτήσουν μια σαφέστερη εικόνα για το τι συμβάλλει στην ανάπτυξη της ΔΑΦ, υπάρχουν μερικοί γνωστοί παράγοντες κινδύνου που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

    • Φύλο: Οι άνδρες έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ΔΑΦ από ό,τι οι γυναίκες
    • Οικογενειακό ιστορικό: Οι οικογένειες με ένα παιδί με διάγνωση ΔΦΑ έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν και δεύτερο παιδί με ΔΦΑ
    • Άλλες ιατρικές καταστάσεις
    • Προχωρημένη ηλικία των γονέων
    • Πρόωρος τοκετός

    Αν και δεν υπάρχει τρόπος να προληφθεί η ΔΑΦ υπάρχουν θεραπευτικές επιλογές . Η έγκαιρη παρέμβαση  μπορεί να βελτιώσει τις κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες και να βοηθήσει τα παιδιά να λειτουργήσουν καλά στο σχολείο, την οικογένειά τους και την κοινότητά τους, αν και η παρέμβαση σε οποιαδήποτε ηλικία είναι χρήσιμη.

    ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ Uncategorized

    ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ…

    Image by khamkhor on Pixabay

    Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες, να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους. Έτσι σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τον ρόλο της εργοθεραπείας, πώς μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας .

    Τι είναι λοιπόν η Εργοθεραπεία;

    Η εργοθεραπεία βοηθά τα παιδιά, στο να συμμετέχουν σε σημαντικές για αυτά δραστηριότητες, όπως είναι το παιχνίδι, η μάθηση και συναναστροφή τους με άλλα παιδιά. Οι εργοθεραπευτές συνεργάζονται με τα παιδιά και τις οικογένειές τους, ώστε να εντοπίσουν περιοχές όπου το παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες και να αναπτύξουν ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση τους.

    Πως μπορεί όμως η εργοθεραπεία να βοηθήσει τα παιδιά μέ αναπτυξιακές δυσκολίες ;

    Η εργοθεραπεία είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για παιδιά με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, εγκεφαλική παράλυση, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Αναλυτικότερα, μερικοί από τους τρόπους που η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες είναι:

    • Βελτίωση κινητικών δεξιοτήτων : Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν αναπτυξιακές δυσκολίες συχνά δυσκολεύονται με λεπτές κινητικές δεξιότητες, όπως το να γράφουν και να χειρίζονται αντικείμενα. Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση αυτών των δεξιοτήτων μέσα από προσαρμοσμένες δραστηριότητες, όπως το σχέδιο, το κόψιμο και τη χρήση μικρών αντικειμένων.
    • Προώθηση της Ανεξαρτησίας: Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ανεξαρτητοποιηθούν στις καθημερινές τους δραστηριότητες, όπως είναι το ντύσιμο, και το φαγητό. Η ανεξαρτητοποίηση αυτή συμβάλει κατ’ επέκταση στην βελτίωση της αυτοεκτίμησης και την αίσθησης της ολοκλήρωσης του παιδιού.
    • Αντιμετώπιση Δυσκολιών Αισθητηριακής Επεξεργασίας : Κάποια παιδιά μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την αισθητηριακή επεξεργασία, γεγονός το οποίο μπορεί να επηρεάζει την ικανότητά τους να ανέχονται κάποιες υφές, ήχους ή μυρωδιές. Η εργοθεραπεία βοηθάει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες και τους δίνει κάποιες στρατηγικές αντιμετώπισης ώστε να μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα αυτές τις αισθητηριακές εισροές.
    • Υποστήριξη της σχολικής προόδου: η εργοθεραπεία μακροπρόθεσμα μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να επιτύχουν ακαδημαϊκά, αφού μπορεί να αντιμετωπίσει θέματα όπως η συγκέντρωση, η γραφή, και οι ικανότητες οργάνωσης. Σε συνεργασία με τους δασκάλους, τους καθηγητές, αλλά και με τους γονείς του παιδιού, οι εργοθεραπευτές μπορούν να αναπτύξουν ένα προσαρμοσμένο σχέδιο και να υποστηρίξουν την σχολική πρόοδο του παιδιού σας.

    Η εργοθεραπεία μπορεί να γίνει ένα ισχυρό εργαλείο το οποίο μπορεί να βοηθήσει παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες, στο να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους. Αντιμετωπίζοντας προκλήσεις που σχετίζονται με τις κινητικές δεξιότητες, την ανεξαρτησία, τις ανώτερες γνωστικές δεξιότητες (επιτελικές λειτουργίες), τις δεξιότητες συνεργασίας, τις κοινωνικές δεξιότητες την αισθητηριακή επεξεργασία και την σχολική επιτυχία, η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο και να πετύχουν τους στόχους τους. Με τη σωστή καθοδήγηση, το παιδί σας μπορεί να ξεπεράσει όλες τις προκλήσεις που μπορεί να αντιμετωπίζει.

    ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΟΡΟΣΗΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Uncategorized

    ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΟΡΟΣΗΜΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

    Τι είναι λοιπόν τα Αναπτυξιακά ορόσημα ; 

    Πρόκειται για αναπτυξιακές δεξιότητες όπως τα πρώτα βήματα ,χαμόγελο του μικρού μας. Πιο συγκεκριμένα περιλαμβάνουν ένα σύνολο από λειτουργικές δεξιότητες που τα περισσότερα παιδιά κατακτούν έως μια συγκεκριμένη ηλικία . Καθόλη την διάρκεια που το παιδί μεγαλώνει από την βρεφική προς την νηπιακή και την παιδική ηλικία περνάει από ξεχωριστά αναπτυξιακά στάδια . Σε κάθε στάδιο φαίνονται αλλαγές τόσο στο σώμα όσο και στον εγκέφαλο του παιδιού . Αφορούν τον οπτικό-κινητικό ,γλωσσικό ,γνωστικό ,συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα . Καποιά σημαντικά αναπτυξιακά ορόσημα για την Εργοθεραπεία :

    0 – 1 έτους

    Αρχίζει να βοηθάει στο ντύσιμο / γδύσιμο δίνοντας χέρια / πόδια.

    Παρατηρεί φωτεινό αντικείμενο σε πολύ κοντινή απόσταση ( 0 μηνών ).

    Αναζητάει τη πηγή ενός θορύβου ( 0 μηνών ).

    Παρακολουθεί / Αναγνωρίζει πρόσωπα / αντικείμενα ( 2-3 μηνών ).

    Εξερευνεί αντικείμενα για λίγα sec ( 2-3 μηνών ).

    Χαμογελάει σε γνωστούς ήχους ( 3 μηνών ).

    Βγάζει φωνήματα για παιχνίδι ( 3 μηνών ).

    Στηρίζει για λίγο το κεφάλι του ( έως 3 μηνών ).

    Στηρίζεται στα χέρια για να υψώσει το κορμό όταν είναι μπρούμυτα ( 3 μηνών ).

    Πιέζει τα πόδια του προς τα κάτω όταν το κρατάνε όρθιο ακουμπώντας τα πόδια του κάτω ( 3 μηνών ).

    Κοινωνικό χαμόγελο ( 3 μηνών ).

    Προσπαθεί να μιμηθεί κινήσεις κι εκφράσεις προσώπου( έως 3 μηνών ).

    Ο ύπνος του ρυθμίζεται σε 3-4 ώρες κάθε φορά ( έως 3 μηνών ).

    Εξερευνεί με το στόμα και τα χέρια ( 4 μηνών ).

    Γυρίζει από ανάσκελα σε μπρούμυτα και αντίστροφα ( 4 μηνών ).

    Πιάνει με τα χέρια του τα πόδια του ( 4-6 μηνών ).

    Πιάνει παιχνίδια/ αντικείμενα που του κουνάμε μπροστά του ( 5-6 μηνών ).

    Ξεχωρίζει τους γονείς οπτικά ( 6 μηνών ).

    Παρατηρεί τον εαυτό του στον καθρέφτη ( 5-6 μηνών ).

    Αναζητάει κρυμμένα αντικείμενα ( 6-7 μηνών ).

    Κουνάει τα χέρια του με σκοπιμότητα ( 6 μηνών ).

    Κάθεται ( 6-9 μηνών ).

    Στέκεται όταν το κρατάνε ( 6 μηνών ).

    Μεταφέρει αντικείμενα από το ένα χέρι στο άλλο ( 6-7 μηνών ).

    Κρατάει δύο παιχνίδια μαζί ( 7 μηνών ).

    Ανταποκρίνεται στο όνομά του ( 9 μηνών ).

    Ανταποκρίνεται σε απλές εντολές.

    Μπουσουλάει ( 9 μηνών ).

    Αρκουδίζει ( 10 μηνών ).

    Σηκώνεται όρθιο από καθιστή θέση και περπατάει όταν κρατιέται ( 10-12 μήνες ).

    Στέκεται για λίγο όρθιο χωρίς βοήθεια ( 10-12 μήνες ).

    Βάζει / Βγάζει πράγματα σε κουτί ( 10-12 μηνών ).

    Κάνει χειρονομίες.

    Μιμείται.

    Κάνει ‘’γεια, κου-κου-τζα’’.

    Τρώει με το χέρι.

    1 – 2 ετών

    • Ακολουθεί οδηγίες με 1 σκέλος.
    • Δείχνει με τον δείκτη.
    • Αντιλαμβάνεται σχήματα και χρώματα.
    • Δείχνει μέρη του σώματος.
    • Κάνει πύργο με 3 κύβους.
    • Μουντζουρώνει στο χαρτί.
    • Τραβάει από το σχοινί συρόμενα παιχνίδια.
    • Ανεβοκατεβαίνει στα έπιπλα.
    • Στέλνει φιλάκια.
    • Παίζει παράλληλο παιχνίδι με άλλα παιδάκια στον ίδιο χώρο.
    • Παίζει συμβολικό παιχνίδι.
    • Τρώει μόνο του με τα χέρια.
    • Πίνει από ποτήρι κρατώντας τα χερούλια.
    • Βοηθάει στο ντύσιμο / γδύσιμο.
    • Ενημερώνει πότε λέρωσε τη πάνα του.

    2 – 3 ετών

    • Ακολουθεί εντολές με 2 σκέλη.
    • Κάνει πύργο με 8 κύβους.
    • Κάνει παζλ με 3-4 κομμάτια.
    • Ταυτίζει χρώματα βάσει σχήματος και μεγέθους.
    • Ταυτίζει πραγματικό με συμβολικό αντικείμενο.
    • Αντιγράφει ευθείες, οριζόντιες γραμμές και κύκλο.
    • Ψαλιδίζει το χαρτί με το ψαλίδι.
    • Κρατάει με το άλλο χέρι το χαρτί που ζωγραφίζει.
    • Χρησιμοποιεί τριποδικό δραγμό.
    • Ανοίγει πόμολα και πόρτες.
    • Ανεβοκατεβαίνει σκαλιά χωρίς βοήθεια.
    • Κάνει ποδηλατάκι με βοηθητική ρόδα.
    • Κλωτσάει μπάλα.
    • Ζητάει να πάει τουαλέτα.
    • Πίνει από ποτήρι χωρίς να λερώνεται.
    • Τρώει μόνο του αλλά λερώνεται ακόμα.

    3 – 4 ετών

    • Ακολουθεί οδηγίες με 3+ σκέλη.
    • Μετράει ως το 10.
    • Ισορροπεί στο ένα πόδι για λίγα sec.
    • Κάνει πηδηματάκια.
    • Περπατάει στις μύτες των ποδιών.
    • Πιάνει μεγάλη μπάλα.
    • Σχεδιάζει ανθρώπινη φιγούρα με 2-4 μέρη του σώματος.
    • Αντιγράφει σταυρό, κύκλο, τετράγωνο.
    • Ζωγραφίζει εντός πλαισίου.
    • Κόβει γραμμές και σχήματα τετράγωνο και κύκλο.
    • Βιδώνει / Ξεβιδώνει καπάκια.
    • Μαζεύει τα παιχνίδια του.
    • Χρησιμοποιεί πιρούνι και κουτάλι.
    • Ντύνεται / Γδύνεται μόνος του.
    • Σχεδιάζει ανθρώπινη φιγούρα με 5 μέρη του σώματος.
    • Αναγνωρίζει τα γράμματα.
    • Αντιγράφει κεφαλαία γράμματα.
    • Αντιγράφει το όνομα του.
    • Κουμπώνει κουμπιά, φερμουάρ.
    • Κάνει κουτσό.
    • Ισορροπεί στο 1 πόδι για 10 sec.
    • Πετάει και κλωτσάει μπάλα σε στόχο.
    • Παίζει παιχνίδια ρόλων.
    • Παίζει συνεργατικό παιχνίδι.
    • Έχει φανταστικό φίλο.
    • Κρατάει τη σειρά του στα παιχνίδια.
    • Πάει ανεξάρτητα τουαλέτα.
    • Ντύνεται / Γδύνεται ανεξάρτητα.
    • Πλένει χέρια μόνο του.

    4 – 5 ετών

    • Σχεδιάζει ανθρώπινη φιγούρα με 5 μέρη του σώματος.
    • Αναγνωρίζει τα γράμματα.
    • Αντιγράφει κεφαλαία γράμματα.
    • Αντιγράφει το όνομα του.
    • Κουμπώνει κουμπιά, φερμουάρ.
    • Κάνει κουτσό.
    • Ισορροπεί στο 1 πόδι για 10 sec.
    • Πετάει και κλωτσάει μπάλα σε στόχο.
    • Παίζει παιχνίδια ρόλων.
    • Παίζει συνεργατικό παιχνίδι.
    • Έχει φανταστικό φίλο.
    • Κρατάει τη σειρά του στα παιχνίδια.
    • Πάει ανεξάρτητα τουαλέτα.
    • Ντύνεται / Γδύνεται ανεξάρτητα.
    • Πλένει χέρια μόνο του.